Veel van de meest voorkomende chronische longziekten zijn sterk geassocieerd met één onderliggend mechanisme. Deze processen worden gezamenlijk de "longpathofysiologie" of het "longfunctieprofiel" genoemd. Met andere woorden, de afzonderlijke factoren die elke ziekte veroorzaken verschillen van elkaar en van de normale toestand. Een goed begrip van deze afzonderlijke componenten is noodzakelijk om deze ziekten nauwkeurig te diagnosticeren en systematisch te behandelen. Een longfunctieanalist is een expert in de details van elke component van de longfunctie; hoe deze van invloed is op gezonde mensen en mensen met een specifiek type longziekte; en hoe deze varieert tijdens verschillende levensfasen (bv. kindertijd, adolescentie, volwassenheid). Een longfunctieanalist is een professional die gespecialiseerd is in de longfunctie. Deze specialisten geven inzicht in welke componenten een rol spelen bij specifieke soorten longziekten. Zij kunnen bijvoorbeeld vaststellen of iemand een restrictieve longziekte heeft door te beoordelen of iemand in staat is door de neus of mond te ademen tegen de weerstand in.
Het spectrum van de longfunctie
Het menselijk lichaam is zeer gevoelig voor veranderingen in de omgeving, met name de zuurstofconcentratie. Daarom kunt u slapen terwijl u een masker draagt en nauwelijks bij bewustzijn wakker wordt, terwijl een ander flauw kan vallen en niet reageert; het masker past gewoon niet op de neus van die persoon. Als het zuurstofgehalte van een persoon onder een bepaalde drempel zakt, zal die persoon flauwvallen of bewusteloos raken. Wanneer een persoon niet meer reageert, neemt de ademhaling een sneller en oppervlakkiger patroon aan, bekend als ventilatie-inspanning. Er komt meer zuurstofrijk bloed het lichaam binnen, dat de hersenen bereikt, maar dan is er minder zuurstof beschikbaar, wat verder bijdraagt tot desoriëntatie, verwarring en bewusteloosheid. Sommige mensen blijven slechts enkele minuten zo, terwijl anderen lange tijd niet reageren. De intensiteit van dit effect hangt af van het vermogen van de huid van de persoon om zuurstof uit te wisselen; is dit vermogen aangetast, dan wordt de persoon ernstiger getroffen.
Longmechanica
De longfunctie is de druk (of het volume) van de lucht die bij elke ademhaling met het lichaam wordt uitgewisseld. De longfunctie wordt bepaald door verschillende factoren, waaronder de longgrootte, de longelasticiteit, de longcompliance en de longvorm. De longfunctie wordt ingedeeld aan de hand van twee primaire parameters: de luchtstroomsnelheid (het volume lucht dat per minuut wordt uitgewisseld) en het longvolume (de grootte van de longholte). Het normale bereik van de longfunctie varieert per leeftijd en geslacht, met interindividuele variatie binnen elke leeftijds- en geslachtsgroep.
Pathofysiologie
Wanneer bij iemand een longziekte wordt vastgesteld, blijkt uit longfunctietests dat de longen abnormaal klein zijn voor hun lengte of groot voor hun gewicht. De pathofysiologie van deze aandoeningen verschilt daarom sterk van een normale longfunctie. Bij restrictieve longaandoeningen is het sputum dik en kleverig en zijn de longen aanzienlijk vernauwd. Bij obstructieve longziekten zijn de luchtwegen aanzienlijk verbreed, waardoor een abnormale luchtwegweerstand ontstaat.
Samenvatting
Een longziekte is een complexe en vaak angstaanjagende aandoening die een enorme impact kan hebben op het dagelijks leven van de getroffenen. Het kan ademhalingsproblemen veroorzaken en zelfs fataal zijn. Longfunctietesten zijn een diagnostisch hulpmiddel van onschatbare waarde voor artsen die proberen de onderliggende oorzaak van de ademnood van een patiënt te achterhalen. Longartsen kunnen helpen bij de diagnose van longfunctieafwijkingen en bij het beheer van specifieke longziekten.
